Verlieservaring

Laat ik beginnen met te zeggen dat ik heel blij ben met de manier waarop we begonnen zijn om samen te vieren als gezamenlijke parochie van De Vier Evangelisten. Zeker zijn er nog wat kinderziektes, maar in mijn beleving gaat het goed en wordt het in en buiten de viering steeds mooier en leuker. Maar dit wil niet zeggen dat het geen pijn doet! Soms zijn er emotionele reacties die heftiger lijken dan je zou verwachten. Toch is dat niet gek. Enerzijds laat dit zien dat een geloofsgemeenschap en een kerkgebouw niet zomaar iets is. Het is de plek waar je thuis is, en je geschiedenis: waar je getrouwd bent, kinderen gedoopt zijn, waar de uitvaart van dierbaren was, en waarvan jezelf ook ergens in je achterhoofd had dat jij hiervandaan ooit de Heer tegemoet zou gaan. Als je die plek kwijtraakt, raakt dat je ziel. Daar bovenop komt nog dat dit verdriet een diep menselijke emotie is die in onze gevoelswereld gemakkelijk de emotie van eerder verdriet oproept. Anders gezegd: deze verlieservaring roept eerdere verlieservaringen weer op, waardoor het verdriet van nu nog veel sterker beleefd wordt dan ‘alleen’ het verlies van een kerkgebouw. Onbewust kan het verlies van je partner of van andere pijnlijke gebeurtenissen in je leven – ook die er schijnbaar niets mee te maken hebben – de pijn van nu versterken. Laten we dus voorzichtig zijn met de pijn die wij allemaal (kunnen) hebben in het proces waar wij nu gezamenlijk in zitten. Ik geloof oprecht dat we op de goede weg zitten, en dat we het samen ook heel goed doen – alle bewondering en dank voor de inzet van velen! – maar dit mooie neemt de pijn niet weg. Die is er ook, onvermijdelijk, en daar mag ook ruimte voor zijn. Laten we dus vol vertrouwen en plezier samen verder gaan, mét ruimte voor de pijn en het verdriet die er ook mogen zijn. pastor Colm Dekker